Een afwijkende, kobalt-blauwe, kleurverscheidenheid van het porceleinkrabbetje, Pisidia longicornis (Linnaeus, 1767), uit de Zuidelijke Noordzee (Crustacea Decapoda, Anomura)

Op 8 februari 1974 viste de trawler HD 36 voor de oostkust van Engeland (O. van York en N. van Norfolk, ca. 54°N ι°οιΈ), op een diepte van 30 vadem (ca. 55 m) een helder kobalt-blauw Porceleinkrabbetje, Pisidia longicornis (L.), op. De schipper bracht het dier levend naar het Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (N.I.O.Z.) te Den Helder, waar het direct in een aquarium geplaatst werd. Het dier bleef bijna twee maanden in leven en stierf op 4 april 1974. Het behield zijn blauwe kleur tot het laatst. Jammer genoeg vervelde het dier niet, zodat het niet bekend is welke invloed het vervellen op de kleur heeft. Mej. S. M. van der Baan van het N.I.O.Z. was zo vriendelijk mij op dit merkwaardige exemplaar attent te maken en mij de kleurenfotografie van het levende dier te zenden, die hierbij afgedrukt is. De heer M. Buhre, eveneens van het N.I.O.Z., ben ik zeer dankbaar voor zijn welwillendheid het dier, nadat het gestorven was, direct te conserveren en aan het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie op te zenden. Het dier, waarvan bij aankomst in Leiden de blauwe kleur nog duidelijk was waar te nemen, is nu in de collectie van het Museum opgenomen onder Reg. No. Crust. D. 29865. Door de invloed van de conserveringsvloeistof (ethyl alcohol) is de kleur vrij spoedig verdwenen. Het (delfts-blauwe) porceleinkrabbetje is een mannetje met een rugschildbreedte van 8 mm. Behalve dat aan één zijde twee poten ontbreken is het dier volkomen gaaf en goed gevormd; anders dan in de kleur, vertoont het geen afwijkingen. Het gehele lichaam, inclusief de poten, was egaal helder blauw. Bij de voorrand van het rugschild en op de dactylus van de schaarpoten was een iets paarsachtige tint te zien. Voor zover mij bekend is, is deze kleurafwijking niet eerder van Pisidia